หน้าหนังสือทั้งหมด

ความคิดและการปฏิเสธในบทสนทนา
143
ความคิดและการปฏิเสธในบทสนทนา
ประโคม - ชมรมปฏิภาณ (ฉบับ โภคี) - หน้า ที่ 144 โอส ภทุกโก อุปาโตติ อดฺโน อานนฺ อนฺตา ราสี กวฺวา วีกฺขณฺโ ภติ วิชฺเญติ. เอ นาย เอวามาหิสูเสสนา วุตฺต เตต มสฺ ผกาเตนานี วิทฺกึณฺโน ตุ อนฺตา วิทฺกึณฺโน นิ
ในบทนี้มีการสำรวจการสนทนาเกี่ยวกับความคิดและการปฏิเสธที่สะท้อนถึงความเข้าใจในวัฒนธรรมไทย โดยวิธีการใช้ภาษาที่ล้ำลึกและการสื่อสารที่มีความหมาย. เนื้อหาพูดถึงการตีความปัญหาและวิธีการที่เกี่ยวข้องในเชิงป
พระธรรมปาฐกถาจากแปล ภาค ๑ หน้า 273
275
พระธรรมปาฐกถาจากแปล ภาค ๑ หน้า 273
ประโยค — พระธรรมปาฐกถาจากแปล ภาค ๑ หน้า 273 "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์จะไปยังสำนักติสสามเณร. " พระศาสดา ไปเกิด สารีบุตร. พระสารีบุตรเถน เมื่อพากิฐุบมาประมาณ ๕๐๐ รูป ซึ่งเป็นบริวารของตน หลักไป
ในบทสนทนานี้ พระสารีบุตรและพระโมคลัลนาได้พูดคุยถึงการเดินทางไปยังสำนักติสสามเณร โดยมีพระภิกษุจำนวนกว่า 500 รูปติดตามไปด้วย สถานที่ตั้งของวิหารในป่าก็ได้รับการสอบถามจากพระเถระเพื่อให้ทราบถึงทางไปยังสถา
พระมหามนตรีฤาษีภูมิพลปกิณณกะ ฉบับ 4 - หน้าที่ 72
74
พระมหามนตรีฤาษีภูมิพลปกิณณกะ ฉบับ 4 - หน้าที่ 72
ប្រភេទ - พระมหามนตรีฤาษีภูมิพลปกิณณกะ ฉบับ 4 - หน้าที่ 72 คำว่า สุขข ผูญา อาอา ทุกข์ข นี้ สักว่าเป็นเทวาน. อธิบายว่า "บันฑิตทั้งหลายผู้อื่นโลกธรรมา ๕ ถูกต้องแล้ว ย่อมไม่ แสดงอาการขึ้นลง ด้วยสามารถแ
ในหน้าที่นี้นำเสนอความคิดเห็นเกี่ยวกับความสุขและทุกข์ในชีวิต โดยอธิบายว่าบันฑิตไม่จะแสดงอาการขึ้นลงตามสถานการณ์ และในช่วงเวลาที่เข้าใกล้เทวาน ผู้คนสามารถบรรลุอริยผลต่างๆ ได้ เช่น โสดาปัตติผล เรื่องราว
พระมังปัถพุทธ: บทที่ ๔ เรื่องกิญฺ ๕๐๐
47
พระมังปัถพุทธ: บทที่ ๔ เรื่องกิญฺ ๕๐๐
ประโยค๒ - คำฉีฺพระมังปัถพุทธ ยกพี่พาแปล ภาค ๔ หน้าที่ 47 เรื่องกิญฺ ๕๐๐ ๑๐. ๔๕/๑๓ ตั้งแต่ สตฺถา ชมมสฺส คณฺฑวา กิญฺขฺวา เป็นต้นไป. สตฺถา อ. พระศาสดา คณฺฑวา เสนติไปแล้ว ชมมสฺส สู่ธรรม สภา ปุจฺฉิวา ตรั
ในบทนี้กล่าวถึงการสนทนาระหว่างพระศาสดากับพระภิกษุเกี่ยวกับคำถามที่น่าสนใจเกี่ยวกับธรรม และการตีความเรื่องราวที่มีความหมายหลากหลาย โดยใช้ภาษาและสัญลักษณ์พุทธศาสนามาอธิบายความหมาย อีกทั้งยกตัวอย่างเหตุก
จากมิ่งลูก: ความรักและบทเรียนจากแม่สู่ลูก
7
จากมิ่งลูก: ความรักและบทเรียนจากแม่สู่ลูก
คำอธิบาย: OCR ทำงานได้กับข้อความในภาพที่ให้มา จากใจผู้พิมพ์ "ตามมิ่งลูก" นี้เป็นฉบับรวบเริ่มแรก หลังจากที่ผมลงใน วารสารลาภลาภตามใจฉัน เล่ม 12 ฉบับ ประกอบด้วย การจัดพิมพ์ครั้งนี้ คือ เพื่อเทศนาคุณเป็น
หนังสือ 'จากมิ่งลูก' เป็นคอลเล็กชันของข้อความที่เขียนเพื่อเฉลิมฉลองวันแม่แห่งชาติ โดยผู้เขียนได้แบ่งปันความรักและบทเรียนที่ถ่ายทอดจากแม่ถึงลูกในรูปแบบจดหมาย ช่วยให้ลูกๆ ได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของความร
หน้า6
2
มัลินปัญหา ฉบับ ผู้ยิ่งลุ่มสู่ความเพียร
มลินท บัญ: ฉบับธรรมชาติ
8
มลินท บัญ: ฉบับธรรมชาติ
มลินท บัญ : ฉบับ ธรรมชาติ ดิน ๑. แผ่นดิน --------------------- ৬๗ ๒. ภูเขา ----------------------- ৬৯ ๓. นา -------------------------- ৭১ น้ำ ๑. มหาสมุทร ------------------- ৭২ ๒. น้ำ ----------
หนังสือ 'มลินท บัญ: ฉบับธรรมชาติ' มีข้อมูลเกี่ยวกับองค์ประกอบที่สำคัญของธรรมชาติ ได้แก่ แผ่นดิน ภูเขา น้ำ มหาสมุทร อากาศ และดวงดาวต่างๆ เช่น ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ นอกจากนี้ยังมีภาคผนวกที่เกี่ยวข้องกั
หน้า8
10
มิลินทบัญฑ์ : ฉบับ "ไฟที่ไหม้หมดทั้ง และไม้... ยอมไม่รู้จักอิ่มด้วยเชื่อไฟ มหาสมุทร... ยอมไม่รู้จักอิ่มด้วยน้ำ ฉันใด บัณฑิตทั้งหลาย... ก็ไม่รู้จักอิ่มด้วยคำอันเป็นสุภาษิต ฉันนั้น"
มิลินทบัญฑิ: ฉบับ
12
มิลินทบัญฑิ: ฉบับ
มิลินทบัญฑิ : ฉบับ ได้เห็นเทพเจ้าทั้งหลายแล้ว ย่อมทำให้น่านหลั่งรำรึง ฉันใด พระโยคาวจร ก็ ควรทำให้เกิดความรำรึง ไม่หยดู่ ไม่เกยครั้นใน กุศลกรรมทั้งหลาย ฉันนั้น ประการที่ 3 ท้าวสักกะย่อมไม่มีความเบื่
เนื้อหานี้สำรวจแนวคิดของมิลินทบัญฑิ โดยพูดถึงการมองเห็นเทพเจ้าและความรู้สึกที่เกิดขึ้นรวมถึงความสำคัญของกุศลกรรมและการปฏิบัติตนในด้านความสงบ โดยมีการยกตัวอย่างพระโยคาวจรเป็นดัชนีให้เกิดความรำรึงและการ
มิลินบัญฑิต : ฉบับ
14
มิลินบัญฑิต : ฉบับ
มิลินบัญฑิต : ฉบับ ข้อสนับสนพระพุทธเจ้า ผู้โดยยินดีในการะงับวิถี อบรม อสุภะ มีสติทุกเมื่อ ผู้นันจะทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ จะตัดเครื่องผูกแห่ง มาร*ได้ ประกาษที่ ๓ ธรรมดาพระเจ้าจักรพรรดิดี ย่อมเสด็จประพา
บทเรียนจากมิลินบัญฑิตนำเสนอหลักธรรมว่าด้วยการพิจารณาและควบคุมกิเลส โดยยกตัวอย่างการดูแลจิตใจของพระเจ้าจักรพรรดิที่คอยพิจารณากับคุณดีและคนเลวทุกวัน ยิ่งกว่านั้นยังมีคำแนะนำให้บรรพชิตต้องพิจารณาความบริส
มัลินบัญฑา : ฉบับ
18
มัลินบัญฑา : ฉบับ
มัลินบัญฑา : ฉบับ (มีเจ้าหน้าที รูปเดียว) ญาณ์ ฉันนัน ประกาธที่ 2 ธรรมดาพรานเบ็ด ย่อมสละสัตว์ที่ใช้เป็นเหยื่อ เพียงเล็กน้อย เพื่อให้ได้ปลาจำนวนมาก ฉันใด พระโยคาวจร ก็ความสละเหยื่อล้นเล็กน้อย คือ อาม
บทความนำเสนอเปรียบเทียบการสละเหยื่อในการทำประมงและในทางธรรม โดยกล่าวถึงการสละอามิสในทางโลกเพื่อให้ได้สมคุณที่ยิ่งใหญ่ขึ้น อธิบายถึงความสำคัญของการสละและการเล็งเป้าในทางสติปัญญา พร้อมยกตัวอย่างเชิงเปรี
มิลินทบัญญา: ความสำคัญของการฝึกจิต
20
มิลินทบัญญา: ความสำคัญของการฝึกจิต
มิลินทบัญญา : ฉบับ เจ็บ ตาย โศกเศร้า รำพัน คับแค้น เป็นธรรมดา ประกาธที่ 4 ธรรมดานายมังกรเขียวในอารมณ์ ทั้งเช้าเย็น ฉันใด พระโยคาวจรึกวรฝึกให้ใจอารมณ์ ทั้งเช้าสั้น ฉันนั้น สมกับคำพระสำราญตรเจ้า ว่า น
เนื้อหาของบทนี้กล่าวถึงการฝึกจิตและความสำคัญของการไม่ประมาทในชีวิต โดยอ้างอิงจากคำสอนของพระพุทธเจ้าในมิลินทบัญญา ซึ่งเน้นการรักษาจิตใจและการฝึกปฏิบัติเพื่อความสงบสุข โดยให้เปรียบเทียบกับนายมังกรที่ต้อ
มิลินทปัญญา: ความสำคัญของการขวนขวายในธรรม
22
มิลินทปัญญา: ความสำคัญของการขวนขวายในธรรม
มิลินทปัญญา : ฉบับ โยคาวจรควรขวนขวายในประโยชน์ของตน ฉันนั้น คือ ควรขวนขวายในธรรมอันชอบใจ แล้วควรขวนขวายในกาเล่าเรียนใต้ตาม การทำใจให้สงบ การอยู่ใกล้ครู และการคบหาหลายมิตร ข้อสมักับพระพุทธพจน์ ใน ปฏิ
มิลินทปัญญาเน้นความสำคัญของการขวนขวายในประโยชน์ตน โดยสอนให้คำนึงถึงการเรียนรู้ในธรรมอันชอบใจ การทำใจให้สงบ และการอยู่ใกล้ครู รวมถึงการมีมิตรที่ดี โดยอ้างอิงพระพุทธพจน์ที่เตือนให้ไม่ประมาทในประโยชน์ของ
มิลินทบัญฑุ: พระโยคาวจรและเสื้อเหลือง
24
มิลินทบัญฑุ: พระโยคาวจรและเสื้อเหลือง
มิลินทบัญฑุ : ฉบับ ย่อมไม่กลับไปสู่เครื่องผก และเถ้าหัวด่วน* อีก ฉันใด พระโยคาวจร ŝi ควรคิดว่าเราจักไม่ยอมเกิดอีก ข้าแต่พระนาฎเสน ที่ว่าควรถือเอางค์ ๒ แห่ง ๙ เสื้อเหลือง นั้น เป็นประการใด องค์ ๒ แห
ในบทความนี้พูดถึงความหมายของการถือเอาเสื้อเหลือง โดยเปรียบเทียบกับพระโยคาวจรที่ไม่ยอมกลับไปสู่ความลุ่มหลง และต้องเป็นผู้ประกอบความเพรียง ยกตัวอย่างเสือเหลืองที่มุ่งหากินในป่า แต่ไม่กระทำการที่จะได้มาซ
มิลินทบัญญา: ธรรมาภิบาลสี
26
มิลินทบัญญา: ธรรมาภิบาลสี
มิลินทบัญญา : ฉบับ ปี 6 ประกาศที่ 4 ธรรมาภิบาลสี ถึงจะตายก็ไม่ยอมอ่อนน้อมต่อใคร ฉันใด พระโยคาวารก็ไม่ควรอ่อนน้อมต่อใคร เพียงเพราะเห็นแก่ปัจจัย 4 แต่ตัวจะตายก็ตาม ประกาศที่ 5 ธรรมาภิบาลสี ยอมเที่ยวห
เนื้อหาพูดถึงหลักการของธรรมาภิบาลสีที่พระโยคาวารควรปฏิบัติ โดยเน้นการไม่ยอมอ่อนน้อมต่อใครเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว รวมถึงการไม่เลือกกินอาหารตามสถานะและเข้าใจถึงโทษของการติดรสอาหาร นอกจากนี้ยังกล่าวถึงการ
มิลินทบัญญา : ฉบับที่ ๕
28
มิลินทบัญญา : ฉบับที่ ๕
มิลินทบัญญา : ฉบับ ประการที่ ๕ ธรรมดาชำ ย่อมมีสติอยู่ทุกเวลาอย่างก้าว ฉันใด พระโยคาวจร ก็ควรมีสติสัมปชัญญะทุกเวลาอย่างก้าว แม้เวลาเดินไปมา คู่เหรียอด หรือเหลียว ฉันนั้น ข้อณีสมกับพระพุทธพจน์ ใน สังยูต
มิลินทบัญญา ตอนที่ ๕ กล่าวถึงความสำคัญของสติสัมปชัญญะในชีวิตของพระโยคาวจร โดยเน้นว่าการมีสติอยู่ทุกเวลาเป็นสิ่งที่สำคัญ การสำรวมกาย วาจา ใจ และการระวังในสิ่งทั้งปวงเป็นแนวทางที่ดี ผู้ที่มีสติสัมปชัญญะ
ข้อคิดเห็นเกี่ยวกับธรรมะและการเป็นสมณะ
32
ข้อคิดเห็นเกี่ยวกับธรรมะและการเป็นสมณะ
ข้อคิดเห็น : ฉบับ ข้อดีสมัยคำของพระอุปเสนเจ้า ว่า บุคคลควรยินดีแม้ด้วยของเลว ไม่ควรปรารถนาอย่างอื่น ใจของผู้ขออยู่ในรสทั้งหมดหลาย ย่อมไม่ยินดีในสมาน ความสันโดษตามมี ตามได้ ย่อมทำให้เป็นสมณะบริบูรณ์ บ
ในเนื้อหานี้มีการกล่าวถึงข้อคิดจากคำสอนของพระอุปเสนเจ้าเกี่ยวกับการยินดีในสิ่งที่มีอยู่ แม้จะเป็นของเลว และการสร้างจิตที่สงบโดยการปฏิบัติธรรม การทำใจให้หยุดดูในอารมณ์เพื่อความเป็นสมณะบริบูรณ์ เป็นการร
มิสซินบัญชา: ฉบับ
36
มิสซินบัญชา: ฉบับ
มิสซินบัญชา: ฉบับ คือเมื่อเกิดดิศร คือ กิเสลขึ้น ก็พองพาง คือสติปฐฐานให้ใหญ่ขึ้นกันกลาง กิลสังกัปวงด้วยหาง คือสติปฐฐาน ข้อสิสัมพันธ์คำของพระจุฬปันถกเถเจ้า ว่า เมื่อกิลสอันจะทำลายสมณคุณเกิดขึ้นในเวลา
มิสซินบัญชากล่าวถึงความสำคัญของสติและญาณในทางพุทธศาสนา โดยเน้นการพัฒนาความเข้าใจในธรรมและการป้องกันภัยที่เกิดจากการทำลายสมณคุณ ข้อความย้ำให้เห็นถึงความสำคัญของการมีญาณเป็นเครื่องมือในการเผชิญโลกและดำเ
หน้า19
40
มิสินบัณฑิตา : ฉบับ นี้สมดังพระพุทธเจ้าใน กินนรชาติ คว้า ค้างนายพราน เราพัลกันเพียงคืนเดียว ก็เกลเสียใจไม่รู้หาย เพราะคืนที่เราพลัด กันนั้น เรายไม่ได้คืนมาอีก
มิติบัญฑิต : ฉบับที่ 3
42
มิติบัญฑิต : ฉบับที่ 3
มิติบัญฑิต : ฉบับ ๓ ประการที่ ๓ คือ ธรรมดาไข่ ย่อมคู่เขียนอาหารแต่กินได้ ฉันใด พระโโยวาจาร ก็ควรพิจารณาก่อน แล้วจึงบริโภคอาหารไม่บริโภคเพื่อให้เกิดความคงอง ความมั่นคงา ความงาม งามแห่งร่างกาย แต่บริโภค
พระโโยวาจารควรพิจารณาบริโภคอาหารเพื่อตอบสนองการดำรงชีวิตในขณะเดียวกันควรพิจารณาเพื่อไม่ให้เกิดเวทนาใหม่ และใช้ชีวิตอย่างมั่นคงและงามงด สิ่งที่ควรทำคือดำรงตนเหมือนคนตาบอดหรือหูหนวกในโลก สอดคล้องกับการไ